دخملی نان خریده

سلام و صد سلام

دیروز که داشتیم با دخملی از پارک برمیگشیم از مقابل نانوایی رد شدیم که عطر نانش فضا رو پر کرده بود ، رها جان هم که عاشق نان تازه اس خواست که براش نان بخرم

دستم رو بردم داخل کیف تا پول بردارم و نانی بخرم یک لحظه احساس کردم فذصت خوبیست برای اینکه رها رو برای خرید بفرستم ( رها در کل کمی خجالتی هستش ) پول را دادم به دستهای کوچکش و بهش گفتم که مامان جون خودت میری

گفت : آخه آقا که کن رو نمیبینه

گفتم : چرا عزیزم  برو جلو سلام بده دستت رو بگیر بالا  و با صدام ی بلند بگو اقا لطفا یه دونه نان به من بدید

شک و تردید رو در چشمانش میدیدم در نتیجه به اغوش کشیدمش و آهسته بهش گفتم که برو عزیز من از این جا نگاهت میکنم

رفت جلو داخل نانوایی شد برگشت و نگاهم کرد و این بار با لبخندم این اطمینان رو بهش دادم که کار سختی نیست

سلام داد و با صدای کمی بلند دو بار پشت سر هم تکرار کرد که اقا یه دونه نون به من بدید

خانمومی که در صف بود متوجه رها شد و از اقای نانوا خواست تا پول رها رو بگیره دخملک قشنگ روی پنجه   پاش بلند شد و تا جای که امکانش بود دستش رو برد بالا تا پولش رو به دست اقا بده

و اقا یه عدد نان برایش گذاشت

ترسیدم که نان داغ دست ظریف و زیبایش را ازرده کند و ناخواسته خودم رو بهش رسوندم و ازش خواستم که اجازه بده من نان رو بردام تا دستهای  خوشگلش نسوزه .

و این شد داستان اولین خرید ناز بانوی شهر عشق ما